Blog: Naast de ander

All my favorite people are broken
Believe me, my heart should know
Some prayers are better left unspoken
I just want to hold you and let the rest go
 
Deze tekst van mijn absolute lievelingsnummer van de band Over the Rhine zit in mijn hoofd sinds ik terug ben uit Zweden. Als een oorwurm, maar dan van het fijne soort. We waren daar op familiebezoek. Neef behaalde zijn bachelor en dat gingen we vieren. Schoonzus, begin 50, heeft enige tijd geleden een herseninfarct gehad en is sindsdien halfzijdig verlamd. Beter dan het nu is, zal het niet meer worden. Met bewondering zie ik hoe ze zich redt, wat een doorzetter zij is, hoe ze leert accepteren. En vooral ook hoe dapper de mensen om haar heen die van haar houden. Hoe ze naast haar blijven staan, niet wijken of weglopen.
 
Niet weglopen als het lastig wordt, blijven en naast de ander staan ook of misschien wel juist als die ander kwetsbaar is. Het raakt me diep en ik hoop het zelf in praktijk te brengen waar en wanneer dat nodig is. Ook in mijn functie waarin het recht op onderwijs en ontwikkeling van jongeren centraal staat. Vaak zijn het kwetsbare jongeren, voor wie de steun van onze leden onmisbaar is op weg naar een zelfstandige plek op de arbeidsmarkt.
 
Het zijn onze leden, de leerplichtambtenaren en doorstroomcoaches, die naast onze jongeren staan. Die niet bang zijn om geraakt te worden en niet wegkijken als het lastig is, die juist dan een tandje bijzetten. Omdat ze geloven in de jongeren en hun mogelijkheden. Pasklare antwoorden zijn er meestal niet en het is zoeken naar nog niet bestaande wegen. Zoals we ook doen in het project WEL in ontwikkeling voor jeugdigen zonder schoolinschrijving. Door de hoofden te stretchen en uit de bekende groef te komen, ontdekken professionals elke keer weer mogelijkheden die soms heel verassend zijn en vaak zo vanzelfsprekend. Deze zomer loopt dit baanbrekende project af. Baanbrekend omdat de subsidieverstrekker (OCW) geen voorwaarden oplegde. Alles mag zolang het in het belang is van de ontwikkeling van de jongeren. Gelukkig krijgt deze werkwijze een vervolg dankzij de nieuwe 3-jarige subsidieregeling Ondersteuning en preventie thuiszittende jeugdigen. En hopelijk volgt daarna wettelijke verankering.
 
Terug naar Zweden waar de zoon des huizes er, ondanks zijn mantelzorgtaken, in slaagde zijn bachelor te halen. Dat kwamen we vieren en dat deden we. Uit volle borst! Want dat hoort ook bij ‘vasthouden’ en ‘naast de ander blijven staan’: samen kunnen vieren van successen. Genieten van wat er WEL is.
 
Of zoals in het lied All my favorite people: ‘Awful believers, skeptical dreamers, step forward. You can stay right here, you don’t have to go.’